87 - کربلا

هر كس حسين را پس از مرگش زيارت كند بهشت از براى اوست‏

 

حسن بن موسى الخشّاب از قول بعضى از دوستانش از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه می‏فرمود:

گناهان زائر قبر حسين عليه السّلام بصورت پلى درآمده و بر درب خانه‏ اش قرار می‏گيرد،

و او از روى آن پل عبور می‏كند، مانند كسى كه از پل بگذرد و آن را پشت سر نهاده است، (يعنى گناهان را نيز پشت سر قرار داده و از آنها پاك شده باشد).

 

 

حسين بن ثوير بن ابى فاخته، از امام صادق عليه السّلام

روايت كرده است كه به من فرمود:

اى حسين! هر كس به قصد زيارت قبر حسين بن على عليه السّلام از خانه‏ اش بيرون آيد،

اگر پياده باشد خداوند به ازاى هر گامى كه بر می‏دارد حسنه‏اى برايش ثبت و گناهى از او پاك می‏كند.

و اگر سواره باشد، خداوند به ازاى هر قدمى كه مركبش بر می‏دارد، حسنه‏اى براى او می‏نويسد و گناهى از او پاك میسازد.

و هنگامى كه به حائر حسينى برسد خداوند او را از رستگاران و حاجت رواشدگان منظور می‏فرمايد.

و چون اعمالش را تمام كند، خداوند او را از افراد ظفرمند و پيروز ثبت می‏كند،

و هنگامى كه می‏خواهد (به شهر و ديار خود) باز گردد، فرشته‏اى به نزد او آمده و به‏  او می‏گويد

كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به تو سلام می‏رساند و می‏فرمايد كه:

عملت را از نو آغاز كن كه خداوند گناهان گذشته تو را بخشيد

 

 

بشير دهّان (روغن فروش)

از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود:

كسى كه به قصد زيارت قبر امام حسين عليه السّلام (از خانه خود) بيرون می‏آيد،

به ازاى هر گامى كه برمی‏دارد به تدريج از گناهانش آمرزيده میشود و قدم به قدم پاكتر میگردد تا به قبر مطهّر برسد،

در آن هنگام خداوند به او خطاب می‏كند كه:

اى بنده من! از من بخواه تا خواسته‏ات را برآورم، مرا بخوان تا تو را اجابت كنم، مرا بخوان تا تو را حاجت روا كنم،

هر چه می‏خواهى بخواه تا تو را عنايت كنم.

می‏گويد كه: امام صادق عليه السّلام در دنباله گفتارش فرمود:

بر خداوند است كه آنچه را كه وعده كرده است انجام دهد.

 

 

 

حارث بن مغيره

از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود:

خداوند متعال فرشتگانى بر مزار حسين عليه السّلام گمارده است،

و هنگامى كه كسى قصد زيارت می‏كند خداوند گناهان او را به فرشتگان می‏دهد،

و چون گام برمیدارد آن فرشتگان گناهانش را پاك می‏كنند و

با گام ديگر حسنات او را چند برابر می‏سازند،

و به تدريج حسنات وى افزايش پيدا می‏كند تا جايى كه بهشت بر او واجب می‏شود،

سپس فرشتگان در اطراف او حلقه می‏زنند تا او را پاك سازند،

و بعد به فرشتگان آسمانها خطاب می‏كنند كه:

زائران قبر حبيب دو حبيب خداوندى را

(يعنى حضرت پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و حضرت امير المؤمنين عليه السّلام)

از آلودگيها پاك و پاكيزه كنيد.

و اگر زائران، غسل زيارت كنند، رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به آنان خطاب می‏كند:

اى ميهمانان خدا! شما را به همنشينى و همراهى من در بهشت بشارت باد!

سپس امير المؤمنين على عليه السّلام آنان را ندا می‏كند كه:

من ضامن برآورده شدن حاجتها و دور كردن بلا و گرفتاريهاى شما در دنيا و آخرت.

سپس آنها را فرشتگان از سمت راست و چپ در بر می‏گيرند و از آنان محافظت می‏كنند تا به خانه‏ هاى خويش باز گردند.

 

 

 

زيد شحّام از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است:

(ثواب) زيارت قبر امام حسين عليه السّلام برابر بيست حج است، بلكه برتر از بيست حج.

 

 

موسى بن قاسم حضرمى نقل كرده است

كه امام صادق عليه السّلام در اول خلافت ابو جعفر منصور دوانيقى، وارد نجف شد،

و به من فرمود: اى موسى! برو و در بزرگراه منتظر باش كه همانا مردى از سمت قادسيّه خواهد آمد،

وقتى به تو نزديك شد به او بگو:

يكى از فرزندان رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم تو را طلبيده است، و او به همراه تو خواهد آمد.

راوى می‏گويد: رفتم و سر راه ايستادم در حالى كه گرماى هوا بسيار شديد و طاقت فرسا بود و آمدن آن مرد به طول كشيد و چيزى نمانده بود كه از امر امام خود (به خاطر گرماى شديد هوا) سرپيچى كنم و باز گردم

كه ديدم از دور چيزى شبيه كسى كه بر شتر سوار باشد به طرف من مى‏آيد، به آن نقطه خيره شدم تا به نزديكى من رسيد.

به او گفتم: اى مرد! در اين حوالى يكى از فرزندان رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم تو را می‏طلبد و او نشانى تو را به من داده است،

گفت: مرا به خدمت او ببر. راوى می‏گويد: با هم آمديم تا در نزديكى سراپرده امام شتر خود را خوابانيد،

حضرت او   

را به نام فراخواند و آن مرد عرب بر حضرت وارد شد،

من در نزديكى خيمه ايستاده بودم و كلامشان را می‏شنيدم ولى آنها را نمی‏ديدم،

امام صادق عليه السّلام از او پرسيد: از كجا می‏آيى؟

عرض كرد: از دورترين نقطه يمن، حضرت فرمود:

پس تو از اهالى فلان محلّى؟ عرض كرد: آرى.

حضرت فرمود: پس چرا به اينجا آمده‏اى؟

عرض كرد: آمده‏ ام تا امام حسين عليه السّلام را زيارت كنم.

حضرت فرمود: پس اين مسير طولانى را فقط براى زيارت طى كردى و نه چيز ديگر؟

عرض كرد: حاجتى ندارم جز اينكه در كنار قبر شريفش نماز بخوانم و او را زيارت كرده و بر او سلام كنم و سپس به شهر و ديار خود برگردم.

امام صادق عليه السّلام به او فرمود: از زيارت او چه نتيجه‏ اى می‏بينيد؟

عرض كرد: ما زيارت او را مايه خير و بركت بر خود و خانواده و فرزندان و اموال و زندگانى و برآورده شدن حاجاتمان می‏بينيم.

راوى گويد: سپس حضرت فرمود: اى برادر يمنى!

نمى‏خواهى بيشتر از اينها (كه گفتى) بهره و فضيلت آن را براى تو بگويم؟

عرض كرد: بفرمائيد اى فرزند رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم.

حضرت فرمود: براستى (ثواب) زيارت ابا عبد اللَّه عليه السّلام با (ثواب) يك حجّ مقبول و پذيرفته شده و پاكيزه كه همراه با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم انجام شده باشد، برابرى میكند.

 

آن مرد اعرابى تعجب كرد، حضرت فرمود: آرى، به خدا سوگند با دو حجّ درست و مقبول و پاكيزه همراه با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم برابرى می‏كند.

تعجب آن مرد از اين كلام بيشتر شد،

و امام صادق عليه السّلام همچنان بر فضيلت زيارت می‏افزود تا آنكه فرمود:

با (ثواب) سى حجّ درست و مقبول و پاكيزه كه همراه با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم‏انجام شده باشد برابرى میكند

 

 

اسحاق بن عمّار مى‏گويد كه از امام صادق عليه السّلام شنيدم

كه می‏فرمود: موضع قبر امام حسين عليه السّلام داراى حرمتى است

كه معروف و شناخته شده است،

هر كس حدّ حرمت آن را بداند، و بدان پناه ببرد، در پناه خداوند خواهد بود. راوى میگويد:

عرض كردم: فدايت گردم! حريم حرم را براى من بيان كن،

فرمود: بيست و پنج ذراع از سمت سر مبارك، و بيست و پنج ذراع از سمت پاهاى مبارك، و بيست و پنج ذراع از سمت پشت، و بيست و پنج ذراع از پيش روى مبارك (آن حضرت) اندازه بگير

 

 

اسحاق بن عمار

از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود:

آرامگاه امام حسين عليه السّلام از همان روزى كه در آن دفن شد به باغى از باغهاى بهشت مبدّل گشته است‏

و باز فرمود: موضع قبر امام حسين عليه السّلام درى است از درهاى بهشت.

 

معاويه بن وهب می‏گويد كه:

بر امام صادق عليه السّلام وارد شدم در حالى كه آن حضرت در محراب خود بود، نشستم تا نماز را به پايان برد،

و پس از نماز در حالى كه با پروردگارش مناجات می‏كرد، می‏گفت:

اى كه ما را به بزرگى و كرامت مخصوص گردانيده‏ اى،

و وعده شفاعت را به ما داده‏ اى، و رسالت را بر دوش ما نهاده‏اى،

و ما را وارث پيامبران خود قرار داده‏ اى، و امّتهاى پيشين را به ما منتهى كرده‏ اى،

و جانشينى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم را مخصوص ما قرار داده ‏اى،

و علم گذشته و آينده را به ما ارزانى داشته‏ اى،

و دلهاى مردم را به سوى ما معطوف ساخته‏ اى،

مرا و برادران ايمانى مرا و زائران قبر پدرم حسين بن على عليه السّلام را بيامرز- كه درود خداوند بر آنان باد-

همان كسان كه به خاطر اظهار دوستى و ارادت به ما، و به اميد اجر و پاداشى كه تو در ازاى دوستى و محبّت با ما برايشان مقدّر فرموده‏ اى،

و براى شادى قلب پيامبر تو محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و پيروى از دستورات ما،

و به جهت خشمگين ساختن دشمنان ما، اموال خود را انفاق میكنند و زحمت و ناملايمات سفر را به خود هموار می‏سازند.

منظور آنها فقط خشنودى تو بود،

پس آنان را به خاطر ما، مقام رضوان عنايت فرما،

و آنان را در شب و روز (از شرّ دشمنان) محفوظ بدار،

و افراد خانواده و فرزندان آنان را نيز در غيبتشان و در نبودشان به بهترين صورت ممكن مورد عنايت و رحمت خويش قرار بده،

و آنان را از شرّ تمام ستمگران سركش و طاغى و از شرّ تمام‏                آفريده‏هاى تو اعمّ از توانا و ناتوان و نيز شرّ شياطين انس و جن حفظ كن، و به خاطر اينكه از شهر و ديار خود بدورند و

ما را بر فرزندان و خويشان و افراد خانواده خود مقدّم داشته‏ اند،

هر آنچه از درگاه رحمت تو طلب مى‏كنند به آنان كرامت فرما.

بار الها! با آنكه دشمنان ما سفر آنان را عيب شمردند

و بر آنان خرده گرفتند، ولى نكوهش و سرزنش دشمنان ما مانع آمدن آنان به سوى ما نشد،

و بر خلاف ميل دشمنان ما به زيارت ما شتافتند،

پس خدايا! به اين چهره‏ هائى را كه در اثر تابش آفتاب تغيير رنگ داده، و به اين رخسارهائى كه به تربت امام حسين عليه السّلام سائيده شده است، و به اين چشمهائى كه از سوز دل براى ما گريسته‏اند،

و به اين دلهايى كه در مصائب ما بيتاب و بيقرار گشته و (در آتش حرمان) سوخته‏اند،

و به اين فريادها و فغان‏ها كه در مظلوميت ما (از پرده دل) بركشيده‏اند رحم كن و آنان را ببخشاى.

بار الها! من اين جانها و اين بدنها را به تو می‏سپارم، تا در آن روز (قيامت) كه عطش همه را فرا میگيرد از حوض كوثر سيراب كنى.

راوى می‏گويد:

امام- كه درود خدا بر او باد- همچنان اين دعا را در حال سجود ادامه داد.

و هنگامى كه از دعا فارغ شد،

عرض كردم: فدايت شوم! آنچه را كه من از شما شنيدم اگر در مورد شخصى بود كه خدا را هم نمیشناخت به گمان من آتش جهنم بر هيچ جاى بدن او نزديك نمیگردد،

به خدا سوگند آرزو كردم كه به زيارت قبر حسين عليه السّلام می‏رفتم

و حج (مستحبّى) را به جاى نمی ‏آوردم.

حضرت فرمود: اى معاويه! تو كه به قبر امام حسين عليه السّلام نزديكى، پس چه چيزى مانع تو از زيارت امام حسين عليه السّلام میشود

و چرا آن را ترك كردى؟!

عرض كردم: فدايت گردم، نمی‏دانستم‏                       

كه اين امر تا اين اندازه مهم باشد.

فرمود: اى معاويه! تعداد فرشتگانى كه در آسمانها در حقّ زائران امام حسين عليه السّلام دعا می‏كنند از تعداد كسانى كه در زمين دعا گوى و ثناخوان آنانند، بيشتر است.

از روى ترس (زيارت) او را ترك مكن،

زيرا هر كس از روى ترس، زيارت او را ترك كند، (بعدها) آنقدر حسرت خواهد خورد كه آرزو می‏كند اى كاش قبرش در نزديكى او بود.

آيا دوست ندارى كه خداوند پيكر و شبح تو را در زمره كسانى ببيند كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم برايشان دعا مى‏كند؟

آيا دوست ندارى كه فردا از كسانى باشى كه فرشتگان با آنها دست مى‏دهند و مصافحه می‏كنند؟

آيا دوست ندارى كه فرداى قيامت از جمله كسانى باشى كه هيچ بار گناهى بر دوش ندارند تا مجازات شوند؟

آيا دوست ندارى كه از گروهى باشى كه با رسول خدا عليه السّلام دست مى‏دهند و مصافحه مى‏كنند؟

 

 

امام صادق عليه السّلام فرمود:

كسى كه قبر يكى از ما (ائمّه) را زيارت كند، مانند آن است كه قبر امام حسين عليه السّلام را زيارت كرده باشد

 

بشير روغن فروش می‏گويد:

امام صادق (ع) فرمود:

اگر كسى براى زيارت قبر حسين (ع) از خانه‏اش بيرون رود،

با اوّلين گامى كه بر می‏دارد گناهانى از او آمرزيده می‏شود

سپس با هر گامى از گناهان پاك می‏گردد تا به كنار قبر برسد.

وقتى به قبر رسيد، خداوند به راز با او می‏گويد:

اى بنده من، از من بخواه تا به تو عطا كنم، مرا بخوان تا تو را اجابت كنم،

از من طلب كن تا به تو بدهم، حاجت خود را از من بخواه تا آن را براى تو روا سازم.

راوى میگويد: امام صادق (ع) فرمود:

بر عهده خداست كه آنچه وعده داده است عطا كند

 

 

از حارث بن مغيره از امام صادق (ع) نقل شده است كه فرمود:

خداوند فرشتگانى دارد كه آنها را بر قبر حسين (ع) گمارده است.

هر گامى كسى قصد زيارت آن حضرت كند، خداوند گناهان او را در اختيار آن فرشتگان قرار می‏دهد، و

چون گام بر مى‏دارد فرشتگان گناهان او را محو می‏كنند،

و در گامهاى بعدى بر حسنات او می‏افزايد،

و پيوسته بر حسناتش افزوده می‏شود تا اينكه بهشت براى او واجب می‏گردد.

سپس آن فرشتگان او را در بر می‏گيرند و او را از گناهان پاك می‏گردانند.

و ديگر فرشتگان آسمان را ندا میكنند كه زائران قبر حبيب حبيبان خدا را از آلودگيها پاك سازيد.

و چون زائران غسل زيارت كنند، حضرت محمّد (ص) آنان را ندا می‏كند

كه اى مهمانان خدا، مژده باد شما را به همنشينى با من در بهشت.

آن گاه امير مؤمنان على (ع) آنان را ندا می‏دهد

كه من ضامن حاجتهاى شما و بر طرف كردن بلاها از شما در دنيا و آخرتم.

سپس فرشتگان از راست و چپ آنان را در بر می‏گيرند تا اينكه به خانه‏ هايشان باز گردند

 

 

ابو سعيد مداينى می‏گويد:

بر امام صادق (ع) وارد شدم و گفتم: فدايت شوم،

آيا به زيارت قبر حسين بروم؟

فرمود: آرى، اى ابو سعيد، به زيارت قبر پسر رسول خدا (ص) كه پاك‏ترين پاكان و پاكيزه‏ترين پاكيزگان و نيكوكارترين نيكوكاران است برو.

اگر او را زيارت كنى خداوند پاداش بيست و پنج حجّ را براى تو خواهد نوشت.

 

 

صالح نيلى می‏گويد: امام صادق (ع) فرمود:

هر كس به زيارت قبر حسين (ع) برود و حق آن حضرت را بشناسد،

مانند كسى است كه صد بار با پيامبر خدا (ص) حجّ به جاى آورده است‏

 

 

مالك بن عطيه از امام صادق (ع) نقل كرده است كه فرمود:

هر كس به زيارت قبر حسين (ع) برود،

خداوند ثواب هشتاد حج صحيح براى او خواهد نوشت.

 

احمد بن محمد بن عيسى با سندى كه ذكر كرده از امام صادق (ع) نقل نموده است كه فرمود:

هر كس دسترسى به ارتباط با ما ندارد،

با دوستان شايسته ما ارتباط برقرار كند تا ثواب ارتباط با ما براى او نوشته شود.

و هر كس قدرت بر زيارت ما ندارد، دوستان صالح ما را زيارت كند تا ثواب زيارت ما براى او ثبت گردد.

 

 

ابو عبد اللَّه جعفر بن محمّد الصادق عليهما السّلام فرمودند:

ايّام زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام جزء عمر زائر شمرده نشده

و از اجلشان محسوب نمی‏گردد.

 

 

از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه می‏فرمود:

كسى كه می‏خواهد در همسايگى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و حضرت على و فاطمه عليهما السّلام باشد زيارت حسين بن على عليهما السّلام را ترك نكند.

 

على بن الحسين باسنادش، از ابى بصير، وى می‏گويد:

از حضرت ابا عبد اللَّه عليه السّلام يا ابا جعفر عليه السّلام شنيدم كه می‏فرمودند:

كسى كه دوست دارد محل سكنا و منزلش بهشت باشد پس زيارت مظلوم (مظلوم كربلاء) را ترك نكند.

عرض كردم: مظلوم كيست؟

 

حضرت فرمودند:

مظلوم حسين بن على عليهما السّلام كه صاحب كربلاء است می‏باشد، كسى كه بخاطر شوق به آن حضرت و محبّت به رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و فاطمه سلام اللَّه عليها و حبّ به امير المؤمنين صلوات اللَّه و سلامه عليهم اجمعين حضرتش را زيارت كند

خداوند او را بر سر سفره‏هاى بهشتى نشانده كه با آن سروران هم غذا باشد در حالى كه مردم در حساب می‏باشند

 

 

از عبد اللَّه بن زراره، وى می‏گويد:

از حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام شنيدم كه میفرمودند:

در روز قيامت براى زوّار حسين بن على عليهما السّلام بر ساير مردم فضيلت و برترى می‏باشد.

عرض كردم: فضيلتشان چيست؟

حضرت فرمودند:

پيش از ديگران و چهل سال قبل از آنها به بهشت داخل می‏شوند در حالى كه مردم در حساب و موقف می‏باشند.

 

 

محمّد بن همام بن سهيل، از جعفر بن محمّد بن مالك نقل كرده كه وى گفت:

محمّد بن عمران گفت: حسن بن حسين لؤلؤى از محمّد بن اسماعيل، از محمّد ابن ايّوب، از حارث بن مغيره نصيرى برايم نقل كرد كه حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام فرمودند:

                       

خداوند تبارك و تعالى فرشتگانى را موكّل قبر مطهّر حضرت امام حسين عليه السّلام قرار داده،

هر گاه شخصى قصد زيارت آن جناب را نموده و غسل می‏نمايد

حضرت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم وى را نداء كرده و می‏فرمايد:

اى مسافرين خدا بشارت باد شما را به اينكه در بهشت همراه من هستيد ...